bij de dierenarts

Het is geen kunst, maar ik vind dit een heel leuk plaatje ! Stond in het clubblad Papilène Nieuws.

Winter

Vandaag is de winter begonnen. Niet dat er veel van te merken was. Het vriest niet, er is geen sneeuw. Maar toevallig las ik een boek dat mij meesleepte in barre winterse omstandigheden. En het ging ook nog over een wolf. Dus hoort het hier op mijn blog. 

Het is geschreven door de Britse schrijver Joseph Smith (1979). Het is zijn eerste en volgens mij ook enige roman. Jammer, want ik zou graag meer willen lezen van deze schrijver.

In een kaal, met sneeuw bedekt landschap is een wolf wanhopig op zoek naar voedsel. Al zijn pogingen om iets te eten te vinden mislukken. Als de wolf een vos ziet wil hij het dier doden, maar de sluwe vos redt zich door de wolf te beloven dat hij hem naar een nog veel aantrekkelijker prooi zal brengen. Een zwaan met een lamme vleugel, die zich verborgen houdt in een grot. De wolf en de vos beginnen aan een lange, barre tocht. Onderweg wordt de wolf op de proef gesteld door de sluwe vos en raakt hij zelfs gewond. Als ze eindelijk bij de grot zijn aangekomen, zijn de verhoudingen voorgoed veranderd. Van jager is de wolf zelf prooi geworden.

Het bijzondere van dit boek is dat de wolf zelf het verhaal vertelt. Door die ik-vorm beleef je mee waarom hij zijn (verkeerde) beslissingen neemt; hoe hij de natuur en de barre winter ervaart. Dit is zo indringend beschreven dat je de koude bijna zelf voelt.  En dat alles in een prachtige, poëtische taal.

Vreemd eigenlijk dat dit boek niet bekend is. Ook van de schrijver kan je behalve op de omslag van het boek, niets vinden.

Nostalgia

Gister luisterde ik op Radio Nostalgia naar de top 200 van de jaren '70. En daar hoorde ik het liedje van Rudi Carrell "Samen een straatje om".

 

Het ontroerde mij. Niet alleen vanwege de herinnering aan de Rudi Carrell-tv shows, waar wij met de hele familie naar keken,  maar ook omdat voor iedere hondenbaas de tekst van dat liedje zo herkenbaar is. Daarna dacht ik direct aan dat beetje tuttige liedje van Patty Page; "How much is that doggy in the window?"
Toen ben ik op zoek gegaan naar meer liedjes over honden. Ik vond ene Nellie Mc.Kay met 'The Dog Song'. En Tineke Schouten heeft een Hondenlied. Rene Froger zingt over zijn grote liefde.
Daniël Lohues, een zanger die ik niet ken(de) heeft ook een aandoenlijke relatie.  Ook heb ik een liedje gevonden waarin de 'Cow Dog' wordt bezongen. En dan de  Baha Men met "who let the dogs out?" wat niet over een gezellig wandelingetje gaat.
Dit is wat ik tot nu toe heb gevonden. Ik blijf zoeken. En tips zijn van harte welkom.
De leukste herinnering heb ik aan het liedje 'Mijn hond en ik'. Gezongen door Kinderkoor Beestenboel. Want dat is de song waarop Lonne en ik ons doggy dance dilpoma hebben gehaald!

 

Nu ben ik wel heel ver verwijderd van de Kunst met een grote K. Maar ja, kunst met een kleine k is toch ook leuk. 

 

een Kooiker van brons

"Jet" heet dit bronzen kooikerhondje.  Het is gemaakt door Gerda van den Bosch. Het beeld staat al sinds april 2000 in ons dorp. Het hoorde natuurlijk veel eerder op mijn blog; maar het staat zo achteraf, je moet de plek kennen anders vind je het nooit, dus ben ik het min of meer vergeten.

Gerda maakt veel beelden van dieren, maar vooral de honden vind ik heel mooi. Ze zijn levensecht.

Je kunt ze kopen. Voor ongeveer 1800 euro heb je een Jack Russell.

Jammer dat er geen Landseer in de catalogus staat. Alhoewel, het is misschien maar goed; voor mijn portemonnee.

Nini Huigen

 

 
 



 

"Diepgaande relatie" heet deze gouache met krijt, gemaakt door Nini Huigen.  Helaas bezit ik het origineel niet, maar een reproductie. De man is de echtgenoot van Nini, een enorme hondenvriend en wat me zo aanspreekt bij dit werk is dat man en hond zo'n wederzijdse liefde en trouw uitstralen, dat het me steeds weer ontroert als ik er naar kijk. Nini maakte dit al heel lang geleden. De reproductie heb ik ook al lange tijd.  Nooit aan gedacht hem op mijn blog te zetten. Dus, bij deze. 

Van Rossem's Troost

Troost kan ik wel gebruiken nadat ik lekkage ontdekte in de berging. Precies op de kartonnen reclameplaat van Van Rossem's Troost.  Wat doet die plaat dan ook in de berging??  Simpel, door ruimtegebrek aan de muur. Buiten de enorme watervlek is de plaat ook krom getrokken. Jammer, jammer. Ik weet niet goed wat ik er nu mee aan moet. Bewaren en steeds de ergernis van de schade, of wegdoen? Maar dan heb ik helemaal niets meer. Daarom heb ik hem gefotografeerd.
 

Dan ga je de afbeelding nog weer eens goed bekijken en zag ik dat hondje op de achtergrond. Het is vast nog een jong beestje want hij kijkt heel nieuwsgierig naar alles wat zich afspeelt.   Het lijkt me geen rashond, maar hij heeft wel een heel lief snuitje.

 

 

 

De plaat van de man aan de schandpaal is heel bekend, maar er zijn zoveel afbeeldingen van en alle zijn verschillend.  Eens moet de N.V. Koninklijke Tabakfabriek, Koffiebranderij en Theehandel van Rossem opdracht hebben gegeven voor deze reclame boodschap. Maar aan wie? De oorspronkelijke tekening is te zien op een pakje tabak (met de tabak er nog in) in het Rotterdams museum.

En daar staat geen hondje op.

 

 Het Stadsarchief van Rotterdam heeft een tekening van A.I. Cornelis die zich heeft laten inspireren door de reclame van Van Rossem.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan waren er ook de geëmailleerde reclameborden voor buiten. Daar zijn de afbeeldingen helemaal anders. Zonder enige achtergrond.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een heel andere afbeelding is hier te koop  Een poster waarop eenzelfde dikke man  triomfantelijk zwaait met een enorme Goudse pijp. Anoniem staat erbij, dus geen tekenaar bekend.

Van Rossem heeft voor de tabaksreclame voor hun andere merken het ook in de troostgevende hoek gezocht. Zoals het merk: Matrozenshag 

Als de eenzame matroos aan boord zijn shaggie draaide kon hij naar een lief meisje kijken.

 

Mijn kartonnen bord kocht ik lang geleden (begin jaren '90) op een buurt rommelmarkt waar ik heel toevallig langs kwam. Voor 5 gulden werd ik de eigenaar. Ik was toen op de fiets en kon  het bord niet vervoeren. Het was te onhandig en ving veel wind. Ik ben toen lopend naast de fiets naar huis gegaan.  Dat was een moeizame wandeling en lang. Thuis had een lekker rokertje wel verdiend.

Heerlijke, zorgeloze tijd. Roken was niet slecht, het was troostrijk.