Hoe drinkt een hond?

Honden drinken nogal luidruchtig en met veel gespetter. De hond werkt, net als alle dieren, het water over de tong naar binnen. Hier zie je hoe het echt gaat en dan weet je ook waarom het altijd zo spetter!

De hond van Hendrick Goltzius

Deze gravure * van de schilder, tekenaar en graveur Hendrick Goltzius (1558-1617) zou ik dolgraag willen bezitten. Ik ken de prent uitsluitend van afbeeldingen; het origineel moet duizend maal mooier zijn. Nooit heb ik hem op een veiling of bij een handelaar gezien. Gelukkig maar, want ik kan zo'n stuk antiek toch niet betalen. Dus neem ik maar genoegen met het plaatje. Ik kan natuurlijk naar het Rijksprentenkabinet van het Rijksmuseum in Amsterdam gaan, want daar is hij in collectie. Maar uit ervaring weet ik dat het een heel gedoe is voordat ze daar iets voor je uit de map halen.

Niet alleen uit artistiek oogpunt en bewondering voor het vakmanschap trekt mij zo aan in deze prent, ook het feit dat er zo prominent een hond staat afgebeeld. En wat voor hond, een oer Nederlands ras: de Drentse Patrijshond. De hond op degravure was van Goltzius.
In de tijd van Goltzius zag je vaak honden op schilderijen en prenten maar meestal als figuranten. Hier is de hond uitgesproken geportretteerd samen met zijn vriendje Frederik de Vries, het zoontje van stilleven schilder Dirck de Vries. Goltzius maakte de gravure in het jaar 1597.
Er bestaat nog een derde versie van de prent en daarop zijn zowel de boom als het ventje weg en de koperen plaat is aan de onderkant flink afgesneden. Deze versie heb ik nooit afgebeeld gezien, laat staan in het echt. Ongetwijfeld zal die uitvoering niet van Goltzius zelf zijn geweest, maar van een latere prentuitgever die in een hondenportret meer brood zag.


Toen mijn kleinzoon eens in het bos op een boomstam klom en mijn hond er gezellig bij ging zitten, moest ik gelijk aan de prent denken. Gelukkig had ik de camera bij me.
Maar het maken van de foto was nog niet zo simpel. Om een hond en driejarig kind tegelijkertijd stil te laten zitten en ook nog naar “het vogeltje” te laten kijken, dat viel niet mee. Zie hier mijn prent, “customized” zo te zeggen.
Ik denk dat Goltzius meer tijd kwijt was met het maken van zijn prent dan ik nodig had voor de foto.

* Hollstein 218
Bartsch 190
Van Someren 5999

De Briard

Deze week was het wel erg warm en Lonne had het vanwege haar dikke vacht niet gemakkelijk. Maar een paar keer per dag moet ze toch haar koele plek (op de tegels in de gang) verlaten voor wat lichaamsbeweging en andere nodige zaken. Uiteraard zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op dus gingen we gister naar het bos. Een bankje onder een dikke beuk noodde tot uitrusten. Daar kwam een bejaarde meneer aan, zwaar leunend op zijn wandelstok. Ik voelde dat hij op weg was naar mijn bankje en ja hoor:

"Mevrouw, ik ben erg brutaal", zei hij, "maar ik ga even naast u zitten, het is zo warm." Het was niet mijn plan om de bank met een wildvreemde te delen, maar hij zat er al. En ik wist ook dat hij zou zeggen: "Mooie hond heeft u. Wat is dat voor ras? Oh, een Landsheer!" En zoals altijd zei ik: "Zonder h". "En wat kan deze hond alzo?" vroeg hij en luisterde belangstellend naar mijn verhaal over de herkomst en aanleg van een Landseer.
"Vroeger", vertelde hij, "hadden wij een Briard, kent u dat ras? Dat is, zeg maar, de Franse herdershond. Tijdens een wandeling kwamen we langs een weiland waar heel veel schapen liepen. Voordat we het merkten zwom de Briard de sloot over en rende het weiland in. We schrokken vreselijk want hier gaat iets ergs gebeuren, dachten wij. Mevrouw, u zult het niet geloven, de Briard holde rond en rond en binnen vijf minuten stonden alle schapen keurig bij elkaar in een hoek van het weiland. De hond kwam bij ons terug en liep rustig verder. Klusje geklaard. Wij waren stom verbaasd, want dit hadden wij hem nooit geleerd. Het schapen hoeden zat in zijn genen."

http://www.briard.nl/

Wat een leuk verhaal. Dit staaft mij weer mijn mening dat bij de aanschaf van een rashond je rekening moet houden met de natuurlijke aanleg van het beest. Dat de hond dagelijks moet kunnen doen waarvoor hij is bestemd. Jagen, werken, hoeden of bewaken. En als daarvoor geen gelegenheid is, neem dan een schoothondje.

Het R.V.S. hondje

Snuffelend bij De Slegte vond ik een boek over Tjeerd Bottema. (samengesteld door Lykele Jansma, uitg. Ploegsma, Zeist)

Ik vind teken- en schilderkunst uit die tijd erg leuk dus kocht ik het. Groot was mijn verbazing toen ik las dat de overbekende reclame van RVS (die hier niet roestvrijstaal betekent maar Rotterdamse Verzekering Sociëtiet) van Tjeerd Bottema is. Hij tekende het rond 1906 en vertelt zelf daarover: "Ik had een reclameplaat ontworpen voor een levensverzekeringsmaatschappij en die prent was enorm aangeslagen. Men had mij er redelijk voor beloond. Overal zag men die plaat. Toen jaren nadien een beambte van de maatschappij mij zeshonderd gulden kwam brengen als buitengewone beloning was ik zeer verrast. Wel moest ik een verklaring ondertekenen dat ik nooit een dergelijke plaat voor een andere firma zou maken. Ik tekende". ("Tjeerd Bottema, mijn leven, pag.46, 47)

Ik vind het heel bijzonder dat ik nu weet wie die reclame heeft ontworpen. Want  jaren geleden vond ik op een rommelmarkt deze buiten -thermometer (met Franse tekst). Voor slechts 40 gulden was hij mijn eigendom en hangt nu in mijn tuin. Zo lees ik niet alleen de temperatuur maar kijk ik ook iedere dag naar wellicht het bekendste hondje uit de vroege reclametijd.

Van welk ras het hondje is kan ik niet goed zien. Ik denk van het soort huis-tuin-en-keukenhondje.