De Briard

Deze week was het wel erg warm en Lonne had het vanwege haar dikke vacht niet gemakkelijk. Maar een paar keer per dag moet ze toch haar koele plek (op de tegels in de gang) verlaten voor wat lichaamsbeweging en andere nodige zaken. Uiteraard zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op dus gingen we gister naar het bos. Een bankje onder een dikke beuk noodde tot uitrusten. Daar kwam een bejaarde meneer aan, zwaar leunend op zijn wandelstok. Ik voelde dat hij op weg was naar mijn bankje en ja hoor:

"Mevrouw, ik ben erg brutaal", zei hij, "maar ik ga even naast u zitten, het is zo warm." Het was niet mijn plan om de bank met een wildvreemde te delen, maar hij zat er al. En ik wist ook dat hij zou zeggen: "Mooie hond heeft u. Wat is dat voor ras? Oh, een Landsheer!" En zoals altijd zei ik: "Zonder h". "En wat kan deze hond alzo?" vroeg hij en luisterde belangstellend naar mijn verhaal over de herkomst en aanleg van een Landseer.
"Vroeger", vertelde hij, "hadden wij een Briard, kent u dat ras? Dat is, zeg maar, de Franse herdershond. Tijdens een wandeling kwamen we langs een weiland waar heel veel schapen liepen. Voordat we het merkten zwom de Briard de sloot over en rende het weiland in. We schrokken vreselijk want hier gaat iets ergs gebeuren, dachten wij. Mevrouw, u zult het niet geloven, de Briard holde rond en rond en binnen vijf minuten stonden alle schapen keurig bij elkaar in een hoek van het weiland. De hond kwam bij ons terug en liep rustig verder. Klusje geklaard. Wij waren stom verbaasd, want dit hadden wij hem nooit geleerd. Het schapen hoeden zat in zijn genen."

http://www.briard.nl/

Wat een leuk verhaal. Dit staaft mij weer mijn mening dat bij de aanschaf van een rashond je rekening moet houden met de natuurlijke aanleg van het beest. Dat de hond dagelijks moet kunnen doen waarvoor hij is bestemd. Jagen, werken, hoeden of bewaken. En als daarvoor geen gelegenheid is, neem dan een schoothondje.